Στην διαδεδομένη έκφραση ΄΄ πεθαίνει ο Θεός ΄΄ ο Λιαντίνη απαντά ΄΄ ΟΧΙ, ο άνθρωπος πεθαίνει΄΄
Ο άνθρωπος πεθαίνει γιατί:
- πέθαναν οι δάσκαλοι και αντικαταστάθηκαν από αδαείς και ανεύθυνους δημοσιογράφους
- πέθανε το βιβλίο και αντικαταστάθηκε από την ανατροφοδοτούμενη και κατευθυνόμενη ενημέρωση της τηλεόρασης που οδηγεί σε μια επιπόλαιη ημιμάθεια
- πέθανε ο ποιητής, ''τώρα που κανείς δεν πενθεί το ιώνια και όλοι γράφουν ποιήματα''
- πέθανε ο έρωτας, αντικαταστάθηκε από τα πορνογραφήματα, σαν το τραγούδι των σειρήνων που το ακούγανε οι σύντροφοι του Οδυσσέα και γέμιζε από κάτω ο κόσμος κόκαλα γιατί ο ερωτικός θάνατος οδηγεί στον εκφυλισμό του ανθρώπου
- πέθανε το σώμα, ο αθλητισμός όλα θυμίζουν πλέον το Κολοσσέον της Ρώμης, όλα για το θεαθήναι και όλα για να ξεχαστούν οι θεατές
Όχι λοιπόν δεν πέθανε ο Θεός, δεν πεθαίνει ο Θεός
ο άνθρωπος πεθαίνει
Λιαντίνη
Και όταν πεθαίνει ο άνθρωπος τι είναι αυτό που απομένει διερωτώμαι εγώ?
Υπάρχει η ελπίδα της Ανάστασης?
Αν σκεφτόμασταν λίγα λεπτά κάθε μέρα τι ακριβώς θα θέλαμε να είμαστε - πέρα από ετοιμοθάνατα έρμαια της τύχης μας - ίσως και να υπήρχε ελπίδα. Αξίζει να μας προβληματίσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου