Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Στην  σύγχρονη εξαρθρωμένη κοινωνία  επιβάλλεται για το υποκείμενο μια έρευνα, μια αναζήτηση, ένα στέρεο έδαφος για  προσωπική ανοικοδόμηση.

Η καρδιά μας σφίγγεται όταν κοιτάζουμε γύρω μας.  Αρρώστιες έχουν  γίνει  τρόποι ζωής, κυριαρχούν  η αναζήτηση της υπεροχής με κάθε μέσο, η εχθρότητα, ο φόβος, η αγωνία, η εξάντληση, η ταραχή, η επιθετικότητα,  ο ωχαδερφισμός. Πολλά πράματα έχουν ψευτίσει  όπως η σεξουαλικότητα, η αγωγή, η  κοινωνική αλληλεγγύη, οι ανθρώπινες αξίες, η θρησκεία. Η  αυτοκυριαρχία εξαφανίζεται, η ηρεμία και η γαλήνη γίνονται αντικείμενα περιέργειας, μια ανώτερη πράξη που θα έπρεπε να είναι κανονική  χαρακτηρίζεται σαν εξαιρετική, ασυνήθιστη. Το πλήθος και η μάζα αντικατασταίνουν το συνειδητό άτομο.  Όλο και περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν ασυνείδητα φρίκη για τον εαυτό τους.  Αυτή ίσως είναι η αρχή του μεγαλείου, … με την προϋπόθεση να επιχειρήσουν να βγουν απ αυτή.

Υπάρχει  μία μόνο λύση την οποία μπορούμε να επιδιώξουμε. Τη σωματική και ψυχική ισορροπία. Κάθε αρρώστια, κάθε ψυχολογική ατέλεια, κάθε ανισορροπία, χωρίζουν τον άνθρωπο από τον εαυτό του και τις δυνατότητες του. Είναι οδυνηρή η διαπίστωση πως πολλοί άνθρωποι δεν είναι τίποτα  απέναντι σ εκείνο που θα μπορούσαν να είναι. Μία από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις  είναι η αντίφαση ανάμεσα σ εκείνο που είναι ο σύγχρονος άνθρωπος  και σ εκείνο που νομίζει ότι είναι. Διαμελίζεται τότε  ανάμεσα στις βαθύτερες τάσεις του και στην εξωτερική του συμπεριφορά. Ο ψυχαναλυτής  διαπιστώνει  πως οχτώ φορές στις δέκα  ο άρρωστος είναι απροσάρμοστος, όχι στην εργασία του η στην εποχή του, μα στον ίδιο του τον εαυτό.

Πολλοί θέλουν να φτάσουν, να φτάσουν σε τι όμως; Ούτε αυτοί ξέρουν. Εκείνο που θέλουν είναι να φτάσουν πρώτοι, αλλά πρώτοι σε τι, γιατί, που; Κι αυτά τα αγνοούν. Διαγκωνίζονται με τους άλλους, τους ρίχνουν, τους  προσπερνούν, γιατί προπάντων θέλουν να είναι ανώτεροι και πρώτοι. Γιατί; Γιατί νοιώθουν τον εαυτό τους κατώτερο  και  ελλειπή.  Ποτέ ίσως το συναίσθημα της υπαρξιακής  έλλειψης  δεν ήταν τόσο έντονο  όσο σήμερα στην εποχή της αφθονίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος διακρίνεται  όχι από την λογική του όπως νομίζει, μα από την αρρωστημένη ευαισθησία του. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να διεγείρουν αυτή την ευαισθησία  είναι πολλές φορές ανήκουστα, χυδαία. Φτάνει να δούμε μερικά διαφημιστικά συνθήματα  μερικές εφημερίδες, να δούμε κάποιες τηλεοράσεις. Όλα αυτά τα μηνύματα που ο σύγχρονος άνθρωπος  δέχεται από τους διαφημιστές η τους πολιτικούς του,  τις περισσότερες φορές στοχεύουν στην συγκίνηση και το ασυνείδητο  και …  κάνουν καλά την δουλειά τους. Το παραγέμισμα του κρανίου βασιλεύει  και αποτελεί πλέον επιδημική κατάσταση. Άλλωστε εκείνοι που τραβούν τους σπάγκους  ξέρουν καλά τη δύναμη της εύκολης συγκίνησης.

Σε όλα αυτά  ήρθε να προστεθεί σήμερα και η οικονομική δυσκολία. Θα βοηθήσει προς την κατεύθυνση της εσωτερικής ανασυγκρότησης ή θα ολοκληρώσει την εσωτερική διάλυση του νεοέλληνα; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα  που  θα απαντήσει  ο χρόνος.

Πηγή: Χρήστος Ευαγγέλου ( Ψυχαναλυτής )